Երեկոյան, քնից արթնանալով, առյուծն սկսում է մռնչալ՝ արթնացնելով անտառի հեռու ծայրերում քնած կենդանիներին: Արթնանում է նաև մի նապաստակ, որ տեսնելով մյուս կենդանիներին փախչելիս ու թաքնվելիս, ասում է.
-Ինչո՞ւ պիտի առյուծն այդպես ահարկու մռնչա, և բոլորը փախչեն ու թաքնվեն; Ինչ է, չե՞մ կարող ես էլ նրա պես մռնչալ, որ մեծից փոքր սրտաճաք լինեն վախից;
Եվ նապաստակը թոքերը պատռելով փորձում է առյուծի պես մռնչալ, բայց ողորմելի ճվճվոց է դուրս գալիս: Հենց այդ պահին մի սոված աղվես է անցնելիս լինում; Լսելով նապաստակի ճվճվոցը, նա գալիս է, ճանկում մեծամիտի գլուխը և ասում.\
-Սրանից հետո լավ հիշիր՝ դու նապաստակ ես ու ոչ թե առյուծ:
Ասում է և ուտում հիմար նապաստակին:
Առաջադրանքներ
- Ո՞րն է այս առակի խորհուրդը: Մեկնաբանի՛ր:
Առակի խորհուրդը այն է, որ պետք չի լինել մեծամիտ։ - Այս առակի ասելիքը բնորոշող ասացվածքներ գտի՛ր:
Ոտքըդ վերմակիդ չափով մեկնիր: - Paint ծրագրով նկարի՛ր առակը:
- Խորհո՛ւրդ տուր այս առակի հերոսներին, ապա նկարածդ նկարով տեղադրի՛ր բլոգումդ:
Սիրելի առյո՛ւծ,ուժդ մի ցույց տուր քեզանից թույլերին։
Նապաստա՛կ, քեզ մ՝ի փորձիր մռնչալ։
Դո՛ւ աղվե՛ս, ուրիշ կենդանիներին մի կեր։