Ճպուռն ու մրջյունը-Ա․ Խնկոյան
Թռի-վռի մի ճպուռ, Ողջ ամառը շուռ ու մուռ, Երգեց, ճռռաց, ճռճռաց: Մին էլ, ըհը՜, ձմեռը, Փռեց իրա թևերը. Բացեց գորգը սպիտակ, Դաշտերն առավ ձյունի տակ: Անցան պայծառ օրերը, Էլ ո՞ րն ասեմ, էլ ո՞ րը, Երբ ամեն մի թփի տակ Թե սեղան կար, թե օթյակ: Եկան օրեր ցրտաշունչ, Ճպուռն ընկավ լուռ ու մունջ. Քաղցած փորին էլ ի՜նչ երգ, Ցուրտը տարավ ոտ ու ձեռք: Զընգր-զընգր դողալով, Ծանր-ծանր սողալով Նա մրջյունին ասում էր. – Գլխիդ մատաղ, սանամե՛ր, Մի ճա՛ր արա շունչ առնեմ, Ցրտից, սովից չմեռնեմ: Կերակրի՛, տաքացրու՛, Մինչև գարուն ապրեցրու: – Ի՜նչ խաբար է, սանիկս, Զարմանում եմ, ջանիկս, Չաշխատեցի՞ր ամառը, Ասա՛, ինչ էր պատճառը: – Էդպես բանի, սանամե՛ր, Էլ ժամանակ ո՞… Continue reading